Hallo allemaal,

Alweer een tijdje geleden maar daar ben ik dan weer! Na een periode van 7 maanden werken in de kennel is het morgen mijn laatste werkdag. Het zal best moeilijk worden om afscheid te nemen van de honden. Zeker van een aantal van de jonge honden die dit jaar voor het eerst aan het werk waren. Heb behoorlijk wat tijd besteedt aan die groep en je merkt dan dat ze door het vuur gaan voor je en dat is een goed gevoel.

Maar we zullen beginnen waar mijn laatste blog eindigde bijna twee maanden terug alweer. Uiteindelijk hebben we nog vrij lang kunnen sleeën en dus ook gasten gehad. De omstandigheden waren niet super maar toch. In de ochtend was het vaak erg ijzig en in de middag was het een soort slushpuppy door het warmere weer en de vorst in de nacht.

Ook waren we in deze periode een team aan het trainen voor een vriendschappelijke sprint wedstrijd 4 mijls tegen de honden op de andere farm. De wedstrijd was gepland voor eind maart. Ik zou meedoen met een 4 honden team omdat de omstandigheden niet al te best waren en ik met de jonge honden niet al te veel risico wilde lopen.

Tijdens het begin van de race waren de honden echt super. Als ik de race op die manier uit had kunnen lopen had ik Tom 's (mijn baas) honden zo verslagen. En dat zou een goede prestatie zijn aangezien zijn honden uitsluitend gebruikt worden voor races en onze honden het hele seizoen tours gedaan hadden en dus gewend zijn om langzaam te gaan. Helaas doordat ik niet helemaal goed wist welke trail ik moest nemen ( de wedstrijd was op de andere farm waar ik wel eens gewerkt heb maar nooit echt de trail gedaan had) ging het mis. Ik stopte mijn team die de verkeerde trail namen deed mijn sneeuw anker in om ze in de goede richting te krijgen. Maar door de slechte sneeuw condities hield dat anker niet lang. En zonder sneeuw anker of iemand die op de rem staat stoppen de honden niet en ze wachten ook niet even op je. Hihi. Gelukkig op het moment dat mijn anker niet meer hield kon ik de slee nog net grijpen zodat ik de honden niet zou verliezen. Maar wat gebeurde toen ik de slee greep was dat ik gelijk uit balans was en omviel recht met mijn hoofd en arm tegen een boom. Auw!! Kan je zeggen dat is niet aan te raden! Hihi. Maar heb de race uitgelopen niet gewonnen door de vertraging die ik opliep maar dat maakte me ook niet zoveel meer uit. En buiten een blauwe arm een paar schramme in mijn gezicht en wat hoofdpijn heb ik er niks aan overgehouden. Nu kan ik er alleen nog maar om lachen.

Wat ik wel heb bereikt is dat deze honden volgend jaar naar de andere locatie gaan en de kans krijgen om te racen. Voor de race dacht Tom dat onze honden niet goed en snel genoeg zouden zijn maar daar dacht hij nu toch anders over. Dus missie geslaagd!!

Daarna ging het heel rap. De sneeuw smolt weg in een aantal dagen. Wel bleef het nog wat koud. En begon voor ons het grote opruimen. En eindelijk wat tijd kunnen nemen om lekker even met de hondjes te knuffelen want in de winter waren we zo druk dat daar weinig van kwam. Op de andere farm beginnen ze eind mei aan tours met paarden voor het eerste jaar. Dus Tom was hard bezig om paarden aan te kopen en stallen te maken enz. De laatste drie weken ga ik dus ook minimaal eens in de twee dagen helpen om de paarden te rijden. Trouwens best vreemd om ineens Western te rijden. Maar wel leuk zo leer je allemaal nieuwe dingen. Erg leuk dus! En weer eens wat anders als de honden.

Maar het allermeest kijk ik vooralsnog uit naar de start van mijn rondreis. Zaterdag ben ik als het goed is in Toronto en ga ik maar eens lekker genieten van mijn vrije tijd. En ik beloof deze keer eerder terug te komen voor een nieuwe blog!

Liefs Eline